هنر و صنعت فرش و قالی بافی در ایران قدمتی طولانی دارد.

فرش پازیریک یک سند تاریخی است که سابقه آن به دوره هخامنشیان می رسد.

کشور ایران دارای سبک‌ها، روش‌ها و مکتب‌های متفاوتی در این هنر-صنعت است و فرش‌های موجود در موزه‌ها مؤید این ادعاست که قرن‌ها همه کارشناسان، محققان و نویسندگان جهان را تحت تأثیر قرار داده و قرن‌ها از آن الهام گرفته شده است. هنرمندان ایرانی
علیرغم اتفاقات تلخی که بر پیکره کشور کهن ایران بویژه در ارتباط با جامعه هنرمندان صنایع دستی که باعث پراکندگی این جامعه آرام و مبتکر شده است، جامعه با ذوق ایرانی از خود ناامید نشده است. حرکت و تلاش و زندگی خلاقانه و به هویت هنری و صنعتی خود ادامه داده است.

سال هاست که بسیاری از علاقه مندان به قالی با توجه به سبک و روش کار، علاقه نشان داده اند تا مناطق قالی بافی ایران را به علاقه مندان نشان دهند.

یکی از کاستی‌های نمودارهای فرش دستباف ایران، نداشتن اطلس فرش مصور است که پوشش مناطق مختلف ایران را نشان می‌دهد، طرح مورد نظر که نشان می‌دهد کدام نقش و طرح متعلق به کدام منطقه است که با یک نگاه می‌توان به آن پی برد.

همچنین در حوزه تجارت و رفع عوامل رکود سرمایه، تفکر مشتری مداری و تنوع بخشیدن به آن باعث می شود که بسیاری از طرح ها و رنگ های اصیل مناطق مختلف ایران دچار دگرگونی اساسی شده و اصالت مناطق و حتی اقلیم را از دست بدهد. .

به طور خلاصه اطلس موجود یکی از اسناد ماندگار و تاریخی فرش محسوب می شود.

همچنین علاقه مندان داخلی و خارجی به دنبال شناخت و شناخت هویت واقعی و سن بسیاری از شخصیت ها، رنگ ها و سبک ها هستند که امکان ارتباط با گمشدگان را به آسان ترین و ساده ترین راه ها ممکن می سازد و این اطلس پاسخی به این نوع از سوالات است.